Lunes kahapon. Unang araw nanaman ng lingo. Nakapagturo pa ako nung umagang iyon. Pagkatapos nun, heto na ang kalbaryo, sinugod nako ng sakit ng ulo na sagad to the max ang sakit. Pinipilit kong kalimutan dahil yun minsan ang ginagawa ko. Hala! Wa-epek! Dumaan ako sa clinic sandali para humingi ng gamot. Humiga ako ng konti. Ayaw pa rin mawala sa isip ko. Parang may automatic na martilyong pumupukpok sa aking ulo na kasabay ang maingay na tren sa eskinita. Bumalik ako sa opisina para magtrabaho ulit. Naknampucha! Sinusundan ako ng binibiyak na ulo. Tama na. Give up na ako. Umuwi rin ako ng mga oras na iyon.
0 comments:
Post a Comment